جمعه های مهرماه را باید بَغل کرد، بوسید و دَستهایَش را محکم فشُرد، دقیقا مثلِ دیدنِ ناگهانیِ دوستی در خیابان، دوستی که سالهاست از دوران دبستان و راهنمایی ات ندیدی اش.
حسی که چشمتان را دُرشت می کند و لبهایتان را می خندانَد.
ناخودآگاه می گُذری از اینکه شاید این دوست قدیمی در زنگ های تفریحِ شلوغِ دبستان، ساندویچش را با تو قسمت نکرد، می گُذری از اینکه هنگام امتحان ریاضی سوال هشت را به تو نرساند، می گُذری از همه ی کدورت های پیش پا افتاده که خیلی سال قبل، برایت اهمیت داشت.
جمعه های مهر ماه را باید غافلگیر کرد، باید صورتش را بوسید تا مبادا به سرش بزند و دلگیرت کند.
باید بگذری از جمعه های پاییزی ، نادیده بگیری، فقط شاید گاهی، نگاهش کنی و لبخند بزنی.
ZibaMatn.IR