مردِ مغرور دوست داشتنی ام؛
این زمستان،
این سوزِ دلچسب،
و این هوایِ نوبرانه،
تنها کنارِ تو با یک فنجان چایِ گرم می چسبد
که بنشینیم کنارِ شومینه،و از پشتِ پنجره هوایِ زمستان را تماشا کنیم
تو برایم مولانا بخوانی؛
ای که در باغِ رخش ره بردی
گل تازه به زمستان بستان \r
من،
وجودم لبریز شود از تُ
آسمان ذوق کند
برف ببارد
ما بوسه بکاریم
و دنیا بالایِ سقفِ خانه ای که آدم هایش ماییم
آهنگِ عشق بنوازد ..
ما برقصیم
و یکی شویم در آغوشِ هم...
ZibaMatn.IR