یا نور
نور شدی تا ظلمت از دل های اسیر خاک برگیری
عشق شدی تا سردی از دل های پژمرده ؛ بازستانی
جااان شدی تا جسم های خسته مان را ؛ امان باشی
مهر شدی تا ماه بی نور نماند
عدل شدی ؛ تا ظلم از حفره ی دل ددمنشان رخت بربندد
ستوده شدی تا ستایش از نامت ؛ به بندگی رسد
پیامبر شدی تا راه از بیراهه ؛ جدا گردد
انسان کامل شدی تا ؛ خدا به خود ؛ تبارک الله گوید
با من بگو ای اسوه ی نیکی های بی شمار ! ؛
چگونه تورا نشناختند ؛ آنان که گاهی ؛
از سر بی شرمی یا حقارت ؛
به خورشید رخت ؛ خاک می پاشند ؟! ؛
آیا تو را نشناختند ؛ یا حسادت و کبر و غرور بی جایشان ؛
باعث این رفتارهای عجیب می شود !!! ؛
وقتی تو برای آنان که ردای دشمنی به تن نموده اند ؛
دعای خیر می فرمایی ؛ چگونه چشم نابینایشان ؛
این عظمت تو را نمی بیند ... .
سلام به روزی که متولد شدی
سلام به روزی که آسمان را زیر قدومت ؛ نورباران فرمودی .
ZibaMatn.IR