منم مثل خیلی از آدمها گاهی از دنده چپم بیدار میشم...امروز صبح که بیدار شدم دنبال یک بهونه می گشتم...یک دلیل برای لجبازی کردن...گیر دادن...اول سعی کردم تو آینه به خودم گیر بدم ولی نشد...رفتم سراغ گوشی بازم چیز به درد بخوری پیدا نکردم...سر کار هم همه چی اونقدر ردیف بود که نتونستم به چیزی یا شخصی گیر بدم...چای به اندازه کافی داغ بود...قهوه به اندازه کافی تلخ بود...هوا به اندازه کافی مطبوع بود...آسمون هم دقیقا همونجوری بود که می خواستم...کمی تا قسمتی ابری...اما من خوب نبودم...به نظرم باید بهونه چیزی رو می گرفتم تا خوب بشم...آخر سر یادم به تو افتاد...می خوام بهونه هام رو بیارم سمت تو...آخه چرا تو اینقدر خوبی...چرا اینقدر دوست داشتنی هستی....چرا و به چه حقی شدی تنها بهونه زندگی من؟
ZibaMatn.IR