من دوستت دارم
انقدر که حتی اگر مرده باشم هم
وقتی زمستان برسد
و سرما به جانِ جهان نفوذ کند
از اداره گورستان مرخصی ساعتی میگیرم
آنوقت از امتداد خیابان ها گذر خواهم کرد
و بعد به خانه تو سر میزنم
برایت چای میگذارم
و به اتاق خوابت سر میزنم که اگر در خواب باشی
پتو را تا زیر چانه ات بالا بکشم و کنار تخت تو بنشینم
که اگر خدای ناکرده خواب بدی پریشانت کند و به آغوش نیازمند شدی
یک لحظه هم در دلت فکر نکنی که نمی شود تو آغوش بخواهی و من نباشم!
من انقدر هستم!
من
انقدر
برای تو حاضر و مشتاقم
تو
دلت میخواهد
دلت رضایت میدهد
فقط یک قدم با نگاهت به سمت من میل کنی؟

حامد رجب پور
ZibaMatn.IR