دیدی که سرِ زلف تو من را به کجا برد؟
یک جامِ بلا داد، ولی قلب مرا برد
آن موی پریشانِ تو و صورت زیبا
از خَلق جدا کرده مرا ، سوی بلا برد
وصف سر زلفت همه ی خلق شنیدند
آنقدر که یک تار از آن، بادِصبا برد
پیری که همه شهر مریدند به راهش
با زلفِ تو یک شهر، پیِ راه خطا برد
آن چشمِ سیاه تو ندانی که چها کرد
قلبم به جدا و، دل و ایمان به جدا برد
آن صوت صدای تو شنیدیم که جان را
تا عشق ، مرا لرزش آن صوت و صدا برد
مهران بدیعی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
