متن چشم سیاه

تمام سهمم از دنیا، همان چشم سیاهت بود...


که قلبم را میان سینه می لرزاند...

میپرستیدم سیه چشمان مستش را ولی...


تا به خود باز امد، او از دلم دل کنده بود...

کدام سرمه سیه کرده چشم یار مرا
که چشم یار ، سیه کرده روزگار مرا

آواره ی چشمان سیاهت شده ام هر شب و هر روز...
ای چشم سیاهِ منه دیووانه، کجایی...؟

چشم و دلم روشن این چه یاریه
هوار هوارم شدی دار و ندارم
دلم بنده دلم بنده به اسمت که گلو بنده
به اون صورت خوش خنده ...
تو رقص ماه و کارونی مثل شوق نی امبونی
جنون عشق مجنونی ...
دلم رامه به پای نیگای تو خیامه چشای سیای...

دیشب نفسم بوی تو بود و تو نبودی
دل مست سر کوی تو بود و تو نبودی

از حنجرهٔ عشق صدای تو شنیدم
گوشم به هیاهوی تو بود و تو نبودی

بر شاخهٔ گل بوتهٔ تن تا نفسی داشت
دل قُمری یاهوی تو بود و تو نبودی

بر گونهٔ من...

ابروقاجاری چشم سیاه من!
دلبر کاشانی من! ماه من!
ای دلیل حال خوب لحظه هام
عشق تو شیرین ترین گناه من

خانم همیشه ی ترانه هام!
نون پایان همه بهانه هام!
مالک تمام هرچی که دارم
با تو من خدای عاشقانه هام!

اومدم تورو با قلبم ببرم!
خوش به حالم...

کُنون که صاحب مُژگان شوخ و چشم سیاهی

نگاه دار دلی را که بُرده ای به نگاهی

ای عشق ٬ پناهگاه پنداشتمت٬
ای چاه نهفته! راه پنداشتمت٬
ای چشم سیاه٬ آه ای چشم سیاه٬
آتش بودی٬ نگاه پنداشتمت

دیدی که سرِ زلف تو من را به کجا برد؟
یک جامِ بلا داد، ولی قلب مرا برد

آن موی پریشانِ تو و صورت زیبا
از خَلق جدا کرده مرا ، سوی بلا برد

وصف سر زلفت همه ی خلق شنیدند
آنقدر که یک تار از آن، بادِصبا برد

پیری...

دارایی من ،ناز نگاهی که تو داری
بیداد از آن چشم سیاهی که تو داری

هر صبح ببوسم به خیالت لب خود را
دیوانه شدم،از رخ ماهی که تو داری

دارایی من ناز نگاهی که تو داری
بیداد از آن چشم سیاهی که تو داری

هر صبح ببوسم به خیالت لب خود را
دیوانه شدم از رخ ماهی که تو داری

مرغِ آوازخوان جلوی پنجره است
خطِّ زردی چو موی ابرویش
می زند طاق بر دو چشم ِ سیاه
دیده های زلال و نافذِ او
همه سو می دود چو باد به دشت
چندبار، نوک به شیشه می زند، انگار
صاحبِ این اتاق در خواب است!
می پرد در سکوتِ آبیِ...

در چشم سیاه او جهان بینی بود
حتی رژ روی گونه اش چینی بود
با این همه ناز و عشوه و فیس و ادا
معشوقه ی من معلم دینی بود