همیشه بوده اند انسانهایی که درست آن هنگامی که به بودنشان نیازداشتیم از دسترس ما
خارج شده اند!
آدمهای کم حافظه ایی که ما را فقط در اوقات فراغت وتایم اضافه و به وقت نیاز ِخود میخواهند!
که زیبایی هر بودنی در به جا و بموقع بودنش می باشد افسوس که آدمهای این حوالی، هرگز روی حرف ها وانتخاب هایشان نمی مانند
ماعشق را دوای دردی خواستیم از برای آرامشمان نه اینکه شما با سردی و بی محلی کردن های پی در پی تان شده اید بلای جانمان !
این روزها انسانها بشدت نور دلبستگی ها را پس می زنند و محو میشوند!
ما انسانهایی هستیم اشتباهی با روابطی اشتباهی تر که فقط در حق خودمان وارزشهایمان خیانت کرده ایم!
البته قُصور و خوش باوری از خودمان بود که اجازه دادیم هرکسی که بازیگردان احساسی خوبی بود بیاید و روحِ احساسمان را به بازی بگیرد و باورهایمان راخراشی بدهد و برود !.

باران کریمی آرپناهی
ZibaMatn.IR