روزی غنچه ی بوسه ام را بر کنج لبت خواهم کاشت
تا روز ها به یادم با اشکت ، سیرابش کنی ؛تا بدانی ،برای روییدن ،چقدر باید خون دل خورد؛همان گونه که من نگاهت را در چشمم کاشته ام وهر روز، زیر باران قد می کشد تا تو روزی از راه برسی ودر سایه اش فال قهوه بگیری....
حجت اله حبیبی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
