نگاهم کن تماشایت کنم که
جنون دارم! گرفتارم! گرفتار!
شدم آتش فشانی از تمنا
تنت را دست شعرم باز بسپار
شبم در بی قراری گُر گرفته
نمی دانی خودت هم، ماه هستی!
چه بی اندازه با من ناز داری
ندارم چاره ای! دلخواه هستی!
تو طغیان کن به سمتم مثل دریا
که من با موج موهایت بمیرم!
در آغوشت بیا با هُرم بوسه
لبم را گرم کن تا جان بگیرم!
به من نزدیک تر، نزدیک تر شو!
مرا درگیر کن با یک اشاره
شکوفا می شود با لمس دستت
تشنج های احساسم دوباره
صدایم کن! صدایم کن و آرام
به من نزدیک، از پیراهنم باش!
نماند هیچ مرزی بین ما و
بیا با عشق، مهمان تنم باش!
بیا با طعم آتش! لحن خورشید!
برایت جور دیگر بی قرارم
چه بی رحمانه فتحم کرده عشقت
من این دیوانگی را دوست دارم
🟩 شاعر: سیامک عشقعلی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
