باران بهانه بود
شاید برای ما...
تا بشکفد غزل
از بوسه های ما!
باران بهانه بود
عاشق شویم باز
با خاطرات هم...
مثل قدیم... باز...
باران بهانه بود
تا مهربان شویم!
رنگین کمانِ عشق
در آسمان شویم!
باران بهانه بود
(لطفِ خدای خوب)
تا آشتی کنیم
با حرف های خوب!
باران بهانه بود
تا هرچه مرد و زن
راهی شوند باز
در یک قدم زدن...
باران بهانه بود
تا چتر وا کنی!
یک جورِ دیگری
من را صدا کنی...
باران بهانه بود ...
من بی تو می روم...
تا پشت پنجره
تا عاشقت شوم!
باران بهانه بود
تا من ببوسمت!
در لحظه هایِ شعر گفتن
ببوسمت...
شاعر: سیامک عشقعلی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
