موضوع انشایم که شدی، آنقدر نوشتم و خط زدم که کاغذ و قلم زخمی شاعرانگی هایم شدند. قلمی که زخم میزد، کاغذی که زخم می خورد. خونی از جنس جوهر که جدال من با آرایه ها را نمایان می ساخت.
به راستی... چه باید می نوشتم از کسی که نوشتنم آموخت؟!
کوتاهی قلم را عفو کن. اگر نتوانست در وصف تو، آنچنان که باید جوهر گریه کند.
اما بهانه ها را که کنار بگذاریم، این تاریخ بهانه خوبی ست تا برای سپاسگزاری از تو بی بهانه نباشیم.
پس بی بهانه روزت مبارک ❤️
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
