دِلتنگ تو بودم ،که اَز راه رِسیدی
لَبخند زنان ،جان به دَر آورده ،رَمیدی
با هَرگُذر از منزل دیوانه یِ این دل
عاشق دِل دیوانه، به پَرواز کِشیدی
با موی پَریشان شده دَر باد چه کردی
با سُرمه چشمت ،حکم دیوار کِشیدی
اَز نَسل کُدامین صَده اَز عَصر جهانی
بی تاب شُدم ، لَب به سخن بازگشودی
با اَخم واشاره،خَنجر ابروی چو لیلی
عطش تند مرا ، لَب به دَندان کِشیدی
ای گل به سَمواتی تو ، عطر اقاقی
دل تاب نَیاورده ، از این پا به فراری
عاشق به سَر آورده از این تاب صبوری
عشق کهنه قبا داردُ،نا گشته به زوری
باشد که مشتاق بمانیم،ندانیم که کجایی
جانت به سلامت،که در صُلح و صَفایی
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
دلنوشته ها