من مانده ام و این دلِ تنگ
که بۍتو گذشتن ها را هیچگاه درک نکرد؛
تنها آموخت که در حسرت تو،
مرا شکنجه دهد.
هنوز نمۍدانم سهم من از داشتن تو
تا چه اندازه بود
که این گونه تاواטּ آن را با نبودنت مۍدهم؛
هنوز نمۍدانم چرا وقتۍ برایم حرف مۍزدۍ،
عقربه ها حسادتشاטּ مۍگرفت و سریع تر به سوۍ
آینده مۍدویدند تا تقدیر تیره را با من رویارو کنند؛
هنوز نمۍدانم تو هم وقتۍ دلتنگ مۍشوۍ
آטּ موسیقۍ قدیمۍِ مشترک ماטּ را
گوش مۍدهۍ یا نه.
من که تا آن را مۍشنوم،
خود را به حال خود مۍگذارم
و وقتۍ به سراغش مۍایم
آن را غرق در زمزمه ی نام تو مۍبینم.
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
