پنجره ای رو به ایستگاه قطارم؛
با منظره ای مکرر از وداع...
آدم های زیادی هرروز
مقابل چشم های من خداحافظی می کنند،
چمدان های زیادی هرروز
مقابل چشم های من ایستگاه را ترک می کنند،
و تنها من می دانم که هیچ آدمِ چمدان به دستی را
دوبار در ایستگاه ندیده ام؛
آنان که رفته اند،
برای همیشه رفته اند...
نسیم لطفی
قلب دوم ندارم
نشر نگاه
ZibaMatn.IR
