متن رفته

وقتی تو رفته باشی ، کامل نمی شود عشق

بعد از تو تا همیشه ، این قصّه ناتمام است

کی رفته را به زاری باز آری؟

آن که رفته، رفته هرگز او نمی آید سرا
او که رفته با کسی همدم شده چه بی صدا

بی وفایی در زمانه بدخدایی می کند
باوفاها  هم شدن در این زمانه بی وفا

درد من از آشنا شد همدم من وای من
زخم کاری را فقط همدم زند هی...

تموم سهمم از تو یک خاطره ست
غبار تنهایی رو قلبم نشست
مثل برگم تو دست بی رحم باد
اون که رفته دیگه هیچ وقت نمیاد
من بعد از تو یه آدم دیگم
حرفامو به آسمون میگم
کی میدونه چه روزایی رو دیدم...

_برشی از ترانه

امشب همراه اشک هایم ، لبخند زدم
یاد خنده های شیرینش
صدای شوخ و مهربانش
قربان صدقه هایش
دلربا گفتن هایش
تصوراتش برای آینده مان
همه و همه
تنها یک قصه ای بیش نبود
درواقع
او قصه میگفت تا من خوابم ببرد
ولیکن من تا سپیده دم با قصه هایش...

درد روی سینه ی من لحظه ای با درد گفت:
آن که روح درد را در من دمیده رفته است

سید عرفان جوکار جمالی




ز راه رفته نرفته پشیمانم
به جرم نکرده چرا مجازاتم هنوز؟!



فیروزه سمیعی

رفتی دلم شکستی ، این دل شکسته بهتر
پوسیده رشته عشق ، از هم گسسته بهتر
من انتقام دل را هر گز نگیرم از تو
این رفته راه نا حق ، در خون نشسته بهتر
در بزم باده نوشان ای غافل از دل من
بستی دو چشم و گفتم ،...

ردپای نفست ماند و نفس گیرم کرد
لشکر خاطره ات آه که تسخیرم کرد

مثل تو هیچ کسی در دل من جای نداشت
جُز تو این عشق مرا از همه کس سیرم کرد

آسمان غم تو شوق پریدن راکشت
بال پرواز مرا بست و به زنجیرم کرد

مثل پاییز منم...

رفته بودی
سال‌ها
و برف روی زندگی‌ام نشسته بود...
امروز آمدی
با چمدانی که
گل‌ها و گنجشک‌ها را برده بود
روبه‌رویم نشستی
لبخند زدی
و آنهمه سال برف
میان قلبم
آب شد.

پنجره ای رو به ایستگاه قطارم؛
با منظره ای مکرر از وداع...

آدم های زیادی هرروز
مقابل چشم های من خداحافظی می کنند،
چمدان های زیادی هرروز
مقابل چشم های من ایستگاه را ترک می کنند،
و تنها من می دانم که هیچ آدمِ چمدان به دستی را
دوبار در...

یه روز صبح چشمات رو باز می کنی و می بینی که یه نفر که همیشه بود دیگه نیست
کسی که باهاش بزرگ شدی ،خندیدی، گریه کردی ،راه رفتی، کتاب خوندی برای همیشه رفته...نمی دونی چرا نمی دونی کجا باید دنبالش بگردی نمی دونی از کی باید سراغش رو بگیری...

امشب قلم در دفتر من گریه سر داد
گویا دلش از شعر تنهایی گرفته!

با اشک خود بر سینه ی دفتر روان ؛ گفت:
بس کن نگارش ؛ در رثای او که رفته

دور از تو و غمنامه های ناگزیرت
بی شک کنار یار و دلدارش نشسته

اما تو اینجا...

رفته را ،رفته
و فردا از کجا معلوم است؟
خوش در این لحظه
دمی باش ،که فردایی نیست

رفته ام
اما در تو جا مانده ام
می سرایی ام
رفته ای
اما در من جا مانده ای
می سرایمت
بر این کهنه زخم
شعر پاشیدن چه سود ؟

ای رفته ز دل، راست بگو! بهر چه امشب

با خاطره ها آمده ای باز به سویم؟

تمام عمر منی، لحظه های سرشارم
چقدر ساده بگویم که دوستت دارم
تو اتفاقِ عجیبی در آسمانِ دلم
به تنگنای کدامین ستاره بیمارم
به ابر گفته ام ای عشق، بغض دریا باش
به طعنه گفت:چه می پرسی از دل زارم؟
هزار رازِ نگفته است در سکوت شما
هزار قلب شکسته...

قبل از اینکه بخوابم ، خواب می بینم...
خواب چشمهای تورا....
خواب میبینم رفته ای! نه انگار خواب نیست
رفته ای...
قبل از اینکه بخوابم، بیدار می شوند تمام کابوس های دیشبم...
خواب می بینم آمده ای!
دستهایم را می فشاری
می گویی آروم باش برمیگردم...
لبهایم می شکفد...
چشمانم...

از هر ادمی فقط یه نسخه وجود داره
سعی نکنید تو ادمای دیگه اونی که رفته رو پیداکنید

با آن که رفته ای
و مرا برده ای ز یاد
میخواهمت هنوز
و به جان دوست دارمت