آدمها روح خانه ها و خاطرات ما هستند
وقتی که به دیوار ها و حیاط خانه خیره می شوم
خیلی ها نیستند
خانه همان خانه است همان آسمان اما..
انگار دیگر روحی ندارد
به هر طرف نگاه میکنم درد و اندوه در کمین است
خنده هایی که رفتند
صدای مادر و حضور پدر که دیگر نیست
و من در میان هجوم این همه خاطرات
فقط خیره می شوم
شاید ساعت ها و ساعت ها
✍ سردار
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
