نیستی
و در بارانی که نیست
قدم می زنم خاطراتت را
حس ِ شعری غم آلود
کوچه به کوچه
خیابان به خیابان
ذهن بسته ام را می خواند
همه ی خواستن ها تمام
تمام شد.
حتی این من غمگین
که کودکانه در خیالت بازی می کردم
نیستی
و در پاره پاره ی وجودم
می بارد بارانی
دور از پنجره
دور از باد های نو شعری
و دورتر از خیابانی که تو
در انتظار آفتابی
راستی!
فقط بهار می فهمد مرا
که می بارد و خیس نمی شود در نیستی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
