دلتنگی هایم سریز شده از برکه چشمانم
به تعداد برگهای پاییز سکوت کردم و به بلندی یلدا فال حافظ گرفتم
میدانی بعد از سَفَرت، فقط یک تکه از میم مرد و یک رَد خون به جا مانده
ته ماندگی آرزوی آغوش ،و دلگرمی تکرار بویت سرگردان در میان خیالاتم پرسه میزند
واژه واژه تصویرت از اعماق دریا کناره میگیرد و درغروب با من قدم میزند
آرامیده تر ازشانه های باران بر روی لبانم چکیدی وآسوده تر از برف آب شدی
باور کن شومینه فراقت هنوز هم گرم است وهیزم دلتنگی موی سفید میسوزاند و آه از دودکش بیرون میدهد
هنگامی که نقشه گمشده دیدار را آب در بطری به ساحل بیاورد،بی شک با نسیم میوزم وبا پروانه پرواز خواهم کرد در تلاطم زلال چشمانت...
با اینکه برهنگی دلتنگی را به تنم پوشاندی اما لباس امید میپوشم و به امید دیدارت به خواب میروم.
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
