می خواهم
به خواب طولانی روم
روزگاری بلند شوم
خود را در میان کوره ای ببینم
آنگاه که
گِل من پخته شود
وگرنه سوختن را که
همه بلدند...
می خواهم به خواب خویش
بیدار باشم
و وارسته
وگرنه خوابیدن را که
همه بلدند...
می خواهم چشمانم را باز کنم
پر و بال بگشایم و
پرواز کنم
وگرنه راه رفتن را که
همه بلدند...
می خواهم در کهنه شهری
خالق عشق باشم
وگرنه بنده عشق بودن را که
همه بلدند...
می خواهم یک دانه از انسان
در تنم بکارم
وگرنه آدم بودن را که
همه بلدند...
سید عرفان جوکار جمالی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
