شاعرانِ عاشق پیشه یِ خسته دل
روزگارِ ملال انگیز، رخوت بار و گَندی ست که؛
همهِ مان را شاعر کرده
شاعرانی عاشق، شایدم عاشق پیشه؛
با معشوق هایی خیالی.
می نویسیم،
می سُراییم،
شاید به چشمِ معشوق یا معشوق هایمان بیاید.
معشوق هایی که با آنها عاشقی ها کرده ایم،
چه دل ها که نداده و چه قلوه هایی که نستانده ایم.
چقدر زیر باران هایِ خیالی شانه به شانه یِ هم قدم زده ایم.
در بسترهایِ خیالی همآغوشی کرده ایم.
حتی گاهی مادر شده ایم،
پدر شده ایم.
شاید؛
شاید، اگر خودمان بودیم،
فقط خودمان و نه هیچ کسی دیگر،
حالا آنقدر شاعرِ عاشقِ خسته دل نداشتیم!
شاید...
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
