هر جا که از عشق سخن به میان آمد، تو را به یاد آوردم هر چه شنیدم تو بودی. هر چه خوانده ام تو. یاد تو ادبیات را زنده می کند یاد تو، می آید در کلاس درس. در شعر می نشیند ، از زبان استاد جاری می شود و...
یک نظر آمدی به خوابِ من و کامِ تلخم کمی عسل کردی بعدِ سالها بی خبری، اندکی هَم مرا بغل کردی پیش از این؛ گفته بودی که جان پناهِ منی لااقل یک دَمی عمل کردی! بعدِ تو، من به عشق بدبینم حتی آینده ای نمی بینم بعدِ تو، هر که...
شاعرانِ عاشق پیشه یِ خسته دل روزگارِ ملال انگیز، رخوت بار و گَندی ست که؛ همهِ مان را شاعر کرده شاعرانی عاشق، شایدم عاشق پیشه؛ با معشوق هایی خیالی. می نویسیم، می سُراییم، شاید به چشمِ معشوق یا معشوق هایمان بیاید. معشوق هایی که با آنها عاشقی ها کرده ایم،...
دلخوشِ شب تاب است پلنگی که به ماه نمی رسد... 《طاهره عباسی نژاد》
