[•چَشمانَت•]
کاش غرق در نگاهت می شدم و دیگران برای همیشه کالبدِ این جسم بی جان را در عمق چشمان تو می یافتند.
آخر حرف از تو که می شود من به چند تکه استخوان بودن هم در کرانه های ابدی چشمانت رضایت می دهم؛
آری، اگر بدانم تو از صد فرسخیِ کوچه ی دلتنگی رد می شوی؛ بازهم برایت قلبم را قربانی می کنم که مردم بدانند جانِ دلم، تمام روح و معنایم از صد فرسخی ام گذر کرده!
چه کنم دیگر؟ تمام دارایی ام در این دنیا جسم و جانی ناقابل است؛ آن هم پیش کش لحطه ای نگاه از سوی تو می کنم نازدارکم.
ولی باید بگویم:
ای دلِ غم زده، آرام بخواب؛ خیال بافی بس است. تمام کلماتت را امشب خرجش کنی شب های بعد مجبور به تکراری...
مِه گرفته
[•بآجوهَرِقَلب بآیَدنِوشت•]
[•شنوای نظرات ارزشمندتون هستم🌱•]
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
