«مرد» کویر حسرت و جنون بود
که گل سرخ شکفت و «زن» عشق شد!
خندیدی و دلم برات رفت... بعد؛
علاقه ی ساده ی من عشق شد!
عشق تو پایان یه قرن درده!
حس می کنم کسی دعام کرده!
این پسرِ اردیبهشتی هر روز
جهانشو دور چشات می گرده!
طول کشید پاییزِ بی رحم غم
من کی بودم؟ یه برگ توو دست باد!
درست در اوج ویرونی هام بود...
خدا تورو برای من فرستاد!
یه صبح غمگین بی فردا بودم
مثل یه تبعیدیِ تنها بودم
باخته بودم رویامو به زندگی
خسته ترین آدم دنیا بودم...
توو جزر و مد شوم سرگردونی
گرفتی دستامو ثباتم دادی
دنیا واسه م رسیده بود به آخر
داشتم می مردم که نجاتم دادی
با تو میشه یه باغی از غزل شد
هوات تکاپوی نجیب روده
مثل یه شعر عاشقانه هستی
تورو فقط خودِ خدا سروده!
تا ابد و یک روز دوستت دارم!
به هر طلوع خوب با تو قسم!
خورشیدو فتح می کنم! کنارت/
به همه ی آرزوهام می رسم!
▫️ترانه سرا: سیامک عشقعلی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
