شعر عاشقانه جدید

نگاه مهربانت رنگ دریاست
تو می خندی جهان بی وقفه زیباست

لبت تفسیر سبز ناز و غنچه
تنت یک کوچه گیج از عطر گل هاست

چه بی رحمانه زیبایی و شیرین
تو طوفانی! تو آشوبی که برپاست

غزل پیش تو می افتد به سجده
تمام واژه هایم در تمناست،

بهاری...

او حرف می زد... من ولی محو صدایش...
می ریخت دور از چشم او قلبم برایش...

زیبایی اش در واژه هایم جا نمی شد!
انگار می رقصید باغی با هوایش...

بالا بلای من به قدری ناز دارد
یک شهر می میرد برای اعتنایش!

هرچند از او مهربان تر نیست اما...

چه اکنونی از این زیباتر ای زیبا که هستی
نیازی با تو به خورشید و به فردا ندارم

برای زنده بودن، زندگی کردن، نمردن
دلیلی بهتر از عشقت در این دنیا ندارم!

«سیامک عشقعلی»

امروز می خواهم هوایت را ببوسم
پروانه باشم چشم هایت را ببوسم

اسمم چه زیبا می شود با لحن نازت
انگار می خواهم صدایت را ببوسم

رد می شوی از خواب هایم گاه و بی گاه
یکبار باید جای پایت را ببوسم

با یک نگاهت هم دلم شاد است از...

«مرد» کویر حسرت و جنون بود
که گل سرخ شکفت و «زن» عشق شد!
خندیدی و دلم برات رفت... بعد؛
علاقه ی ساده ی من عشق شد!

عشق تو پایان یه قرن درده!
حس می کنم کسی دعام کرده!
این پسرِ اردیبهشتی هر روز
جهانشو دور چشات می گرده!

طول...