دیگر رفتن دلم را نمی لرزاند و قطره های اشک را روی گونه هایم جاری نمیکند ! خوب یاد گرفتم که زندگی بازی هست که اگر گاهی رها نکنی و نروی ، قطعا بازنده خواهی شد ! گاهی باید بروی تا به خودت نزدیک شوی تا دلت آرام بگیرد ، روحت پرواز کند و جست و جوگر تر شوی ! باید بروی تا قدر بودن را بیشتر بدانی و برای لحظه هایت بیشتر تلاش کنی ...
این روزها مدام این جمله را با خودم تکرار میکنم تا قدرتمند تر به مسیر ام ادامه دهم :
از هر تعلقی که گذشتم، تواناتر شدم.
هر روز چیزی را تَرْک کردم
و هر روز چیزی مرا تَرْک کرد.
با هر تَرْکی، خاکِ تنم تَرَکی برداشت
و چیزی از آن رویید،
بالی شاید، کوچک و شفاف و نامرئی.
پریدن با پرهایی نا پیدا مرا بی پروایی آموخت.
✍️فاطمه مجد
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
