قامت همچو سروش پشته پیل تنم بود
چال رخ خیالش تاج این سرم بود
مژه ی سیه فامش پرده خلوتم بود
گهر سخن دهانش نقل محفلم بود
شیرین طعم لبانش رونق این ، دلم بود
عطر خوش وجودش جاری به پیرهنم بود
رفت و نماند، چوفهمید هستی این دلم بود
وصال گرم کامش خیال باطلم بود
همین امشب
زمستون ۱۳۸۲
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
