عجب سرنوشتی داشتی مادر
وقتی بودی ؛ مجروح زیر بمباران حرف وحدیث ها
بی پناه ، بی چتر خیس زیر باران پچ پچ ها
واما امروز چقدر راحت به خوابی عمیق فرو رفتی در خانه جدیدت آنقدر سنگین که وقتی نامت را صدا میزند روحانی نشسته بالای خانه ابدی ت با تکان دو دستهایم هم چشم باز نمیکنی . آرام بخواب رنج هایت تمام شد مادر...
خدا را شکر دیوارهای خاکی خانه جدیدت با سقف بتنی پوشیده شده از خاک درزی برای سوز ندارد آرام بخواب مادر.
سردم شده چه سوزی می آید وقتی یادت میکنم از لابلای این ادبیات...
✍️رضا کهنسال آستانی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
