رونق میکده ، از ؛ بادهٔ چشمان ِتو بود

هر چه آمد ،به سرم ؛ از لب خندان تو بود

در نظر ، خاطرت آمد ؛ قدحی نوشیدم

از ازل بود، که دل ؛ بند به زندانِ تو بود

بی خبر از خود و آن نرگس مستت شده ام

جام می ، باز ؛ به کام دل و دستان تو بود

طاق ابروی تو ، غوغایِ میانِ دل و دین

یا که دعوا ، سر آن سیب زنخدان تو بود

می رود این دل من در پی آن چشم سیاه

که شبی مست،به میخانه ؛پریشان تو بود

بگذرم ، از تو و چشمانِ خمار و لب لعل

واژه های غزلم ، نیز؛ به فرمان تو بود

بادصبا
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
آوای باد صبا