زمانی که می میری، به ناگاه همگان دوستت خواهند داشت! معشوقه ات به سویت خواهد آمد بی هر بهانه ای، دوستانت از با تو بودن، سخن می رانند، و همگی اعلام می کنند که چه انسان شریفی بودی! البته در وقت مردنت... شعر: بیان ابراهیم ترجمه : زانا کوردستانی
این متن را با دوستان خود به اشتراک بگذارید.