100 متن کوتاه وحشی بافقی ۱۴۰۳ جدید 2025

طبیبم گفت درمانی ندارد درد مهجوری

غلط می گفت خود را کُشتم و درمان خود کردم...!!!

به هر جا می رسم افسانه ی عشق تو می گویم

به این افسانه گفتن عاقبت افسانه خواهم شد

دل نیست کبوتر که چو برخاست نشیند
از گوشه بامی که پریدیم، پریدیم

بیگانه شَوم از تو که بیگانه پرستی...

به کَنعانَم مَبر ای بَخت،
مَن یوسف نِمیخواهَم......

ببَر آنجا که کویِ اوست،
در زندان وچاهَم کُن..

من بودم و دل بود و کناری و فراغی
این عشق کجا بود که ناگه به میان جست

من‌و‌عشق‌و
دلِ‌دیوانه‌بساطی‌داریم
عقل‌هی‌فلسفه‌می‌بافد‌ و ما ‌می‌خندیم

بمیرم پیش آن لب، اینچنین گاهی تبسم کن

بحمدالله که دیدم بی گره یک بار ابرویت

گفتمش دل به خم زلف تو در قید بماند

گفت دیوانه همان به که مقید باشد

از پیِ بهبود ِدرد ِ ما دَوا سُودی نداشت

هر که شُد بیمارِ دردِ عشق بهبودی نداشت

در این فکرم که خواهی ماند با من مهربان
یا نه...

ترک ما کردی
ولی با هر که هستی یار باش...

گِرد آن خانه بگردم که در او خلوتِ توست...

من خود آزرده دلم،با دل خویشم بگذار...

یک دم به غم و محنت خویشم بگذارید

دل من ز غصه خون شد دل او خبر ندارد

چها با جان خود دور از رخ جانان خود کردم
مگر دشمن کند اینها که من با جان خود کردم

طبیبم گفت درمانی ندارد درد مهجوری
غلط میگفت خودم را کشتم و درمان خود کردم...

توان با شوق کوهی را زجا کند
فسرده خار نتواند ز پا کند

باعث خوشحالی جان غمین من کجاست؟!!

ما را چه بی گناه گرفتار کرده ای...

هم ز دل دزدید صبر و هم دل دیوانه را

یارِ ما با خانه می دزدد متاع خانه را....

ما چون ز دری پای کشیدیم ،کشیدیم
امید ز هر کس که بریدیم ، بریدیم

دل نیست کبوتر که چو برخاست نشیند
از گوشه بامی که
پریدیم ،
پریدیم

از تیغِ بی ملاحظه ی آهِ ما بترس...

گر چه دوری می کنم،
بی صبر و آرامم هنوز

می نمایم اینچنین وحشی ،
ولی رامم هنوز

دگر ﺁﻥ شب ست امشب ﮐﻪ ﺯ ﭘﯽ ﺳﺤﺮ ﻧﺪﺍﺭﺩ

من ﻭ ﺑﺎﺯ ﺁﻥ ﺩﻋﺎﻫﺎ ﮐﻪ ﻳﮑﯽ ﺍﺛﺮ ﻧﺪﺍﺭﺩ..

چند گویی قصهٔ ایوب و صبر او بس است

بیش از این ما صبر نتوانیم آن ایوب بود

این عجایب بین که یوسف داشت در زندان مصر

پای در زنجیر و جایش در دل یعقوب بود

ما اسیر غم و اصلا غم ما نیست تو را
با اسیر غم خود رحم چرا نیست تو را

عشاق را زبان شکایت بریده اند.