شنبه , ۲۹ دی ۱۴۰۳
اسکار دردناک ترین زخم هم به رفیق میرسه...
تا حالا به این فکر کردیم، تا حالا شده از هم دیگه تعریف کنیم بهم بگیم: چه صورت قشنگی داری؟ این لباسی که پوشیدی چقدر بهت میاد؟!وقتی لبخند می زنی و می خندی صورتت خیلی جذاب می شه، آدم محوِ لبخندت می شه؟ تا حالا شده به جایِ تحقیر کردن آدم های اطرافمون و قضاوت کردنشون و پایین آوردن اعتماد به نفسشون برای یک بار هم که شده، تعریف کنیم تا لُپشان سُرخ شه و از ته دل شکرگذار خدا باشن؟!شاکر این باشن که شما رو دارن و به وجودتون و بودنتون برای یک عمر ببالند!...
در زندگی گاهی باید بیخیال قلب شد..گاهی باید قلب را گذاشت و به پشت سر نگاه کردو جای تمام جنخر ها را شمرد...آری گاهی نباید گذاشت خون برخی از زخم ها خشک بگیرد.. زخم هایی مثل زخم های همین خنجرهای از پشت دوستان راباید آنقدر نمک پاشید تا سوزشش نگذارد هیچوقت از خاطرت پاک شوند...
اسمش را سادگى نگذار ! اگر دلش نمى آید غم در نگاهت بنشیند و فاصله قهر را کوتاه میکند ، اگر دیوار غرورش را مى شکند و با یک پیام دار و ندار احساسش را برایت رو میکند ، نامش عشق است.بى معرفتى خودت را به نام سادگى طرف مقابلت تمام نکن !...
کسی که سراغت را نمیگیرد...بعد از مدت ها با حالت طلبکارانه می آیدو برچسب بی معرفتی میزند به پیشانیت...این ها را فقط باید دور نگه داشت،دقیقا در دورترین نقطه ی زندگی...فقط باید نگاهشان کرد و لبخند زد و گفت: باز هم تنها شدی؟...
