
امیرعلی حسینی
جهانی داریم در هم و بر هم...
داستان اسب چوبی را شنیدی تا کنون؟
داستان پادشاهی کودن و مغرور تا مرز جنون!
دشمنش آمد به شهرش تاخت تا دروازه اش
لیکن او در خواب بود و گشت مغلوب و زبون!....
بداههداستان اسب چوبی را شنیدی تا کنون؟
داستان پادشاهی کودن و مغرور تا مرز جنون!
دشمنش آمد...
گفتا که عشق بازی؟ گفتم اگر خوش آید
گفتا چگونه عشقی؟ گفتم که خامُش آید!
گفتا بگو دلیلش؟ گفتم ز حرف مردم
گفتا خطر ندارد! گفتم چو چاوُش آید!...
گاهی وقتها تنهایی آدم را از این سوی دنیا به آن سوی دنیا میبرد،
و آدمی را پیدا میکند شبیه خودش،
تنهای تنها،
و آنها پر میکنند این فاصله را در میان خود با عشق و محبت....
وقتی تو حرفت را میزنی مراقب باش تا
حرفت تو را نزند!...
زیاد که گُل باشی اسیر عَلَفِ هَرز میشی...
من زخمی از جنگ هستم،
جنگی به نام "عشق"!
جنگی که هم آدم را میکُشَد و هم آدم را اسیر و زندان و تبعید میکند!
و بدترین نوعش "اسیر شدن" است،
اسیر عشقی که زندانبان آن آدم بی رحمی باشد و هر روز اسیرش را میان مرگ و زندگی قرار...
دستهایت را که دادی تعهدت را هم بده!
دست است دیگر!
آدم را دست به سر میکند و به هر سویی میرود!...
وقتی جمله ها بر روی کاغذها روان میشوند چه قدر زیبا میشود دنیای ما!...
اما وقتی جمله ها بر روی
زبان ها روان میشوند چه قدر زشت میشود دنیای ما!....
کاغذها یک چیز میگویند و
زبان ها یک چیز دیگر!
قطع باید کرد آن دستی که باشد بی نَمَک
هر که را میبیندش بر او کند صدها کُمَک
آدم بد ذات را باشد کمک بر او حرام
میرود بالا و پایین او چنان چرخ و فَلَک!...
آدمها
عروسکها را دوست دارند،
اما
آدمها
آدمها را دوست ندارند،
ای کاش عروسک بودیم،
آدمها چیزی که جان ندارد و سرد و بی روح است و حرف نمیزند را دوست دارند!...
ای کاش عروسک بودیم!...
گاهی وقتها "لگدکوب کردن" آدمها با "پا زدن" نیست،
با "حرف زدن" است!...
"روباه بودن" خطرناکتر از
"گرگ بودن" است...
گر که باشی بهر نادانان زلال
میرسد بر تو ز آنها صد ملال
آدم نادان نداند این که چیست!
حد نگهداری رسد بر تو کمال...
یکی را کرده بودم در دلم جا
ولی با حیله ای کرد او مرا دَک
از این حیله شدم رنجیده خاطر
ولی آموختم عشقم شود تَک!...
به او "بند" کرده بودم،
به من "نخ" داد،
و اینگونه بود که خود را در میان "نخ های" سیگار دیدم!...
سالها گذشت و آموختم که "نخ ها" را پاره و "بندها" را رها کنم...
پولی که خرج "باطل" میشه خرج "آتل" میشه...!
یادمان باشد:
شاید روزها تکرار بشوند اما آدمها تکرار نمیشوند...
بال و پر برگیر بر خود منت آدم نبر
تا تو را رنجور بیند میزند بر تو تبر
سازگاری کرده ام اما ندارد بهره ای
گشته ام از سازگاری اینچنین زیر و زبر!...
اوضاع زمانه هَمِه جنگ است وَ کشتار
از روز ازل بوده چنین زشت وَ تکرار
از سنگ وَ شمشیر رسیدیم به موشک
بمب اتمی هم به میان آید و هشدار!...
صبر کردیم و نشان پیری از ره آمده
داغ دل بر سر زده! گشتیم اندر میکده
چاره ای دیگر نمانده! اندکی خوش بگذرد!
تا که شاید روز خوش از در بیاید سرزده!.....
با آدمی باش که از حال خوبت خوشحال بشه نه از مال خوبت...
تنها بودن سخت نیست،
تنها ماندن سخت نیست،
اما
تنها شدن سخت است...!
از همان روزی که قابیل سنگ بر هابیل زد
جنگ شد کار بشر در جنگها شمشیر زد
بمب و تیر و اسلحله آمد پدید از دست او
یک طرف بمبی زد و آن دیگری با تیر زد!...