دوشنبه , ۲۶ شهریور ۱۴۰۳
من به تلویزیون، نگاهتلویزیون به من، نگاه...مابه خاموشیِ همخیره ایم !«آرمان پرناک»...
شما اگر یه تلویزیون با صفحه بزرگ توی خونتون دارین، فکر نکنین هر آدمی رو توی اون نشون میدن آدم بزرگیه.اگر هم صفحه تلویزیونتون کوچیکه، هر کسی رو اون تو نشون میدن کوچیک نیست.ما تلویزیون هامون با هم فرق می کنه، هرکدوم یه جور می بینیم، با یه کیفیتی می بینیم. اندازه آدم های توی تلویزیون، کیفیتشون، هیچ ربطی به اندازه صفحه اش نداره. اما ما هرچی می کشیم از اختلاف کیفیت و اندازه واقعی آدم ها با اون چیزیه که صفحه تلویزیونمون نشون میده!......
برای کُشتن یک جامعهروشی ساده به کار گیرید:بر فرهنگ آنان تمرکز کنید!ابتدا کتاب را از آنها بگیریدو بعد سرشان را درون تلویزیون فرو کنید!...
آدم‌ها در تلویزیون و نیز در فیلم و ادبیات برای ما رنگین‌تر، باشکوه‌تر، درک‌ناپذیرتر و کمتر از خود ما قابل فهم به‌نظر می‌رسند. به‌همین خاطر سعی می‌کنیم حرکات و شیوهٔ حرف‌زدن آنها را تقلید کنیم تا ما نیز اندکی رنگین‌تر، باشکوه‌تر و غافل‌گیرکننده‌تر بشویم و با این‌کار خودمان را جعل می‌کنیم و به نظر دیگران عادی می‌آییم، قابل معاوضه...
