متن نارنج

قدیمتر ها،تلویزیون ها رنگ نداشتند
کانالی هم حتّی نبود که مُدام عوض کنیم
سرمان گرم بود به یک و دو...
کنترلی هم در کار نبود.

تلفن ها به جای بی سیم و زنگهای دل خوش کُنَک
سیم های فرخورده داشتند و زنگهای گوشخراش.

فرشهای_لاکی_و_دستبافت
آن هم چند تا دوازده متری...

هربار می آمد
عطر نارنج های شیراز را در خانه پخش میکرد
بهار باید دلبری را از او یاد می گرفت

نویسنده:کتایون آتاکیشی زاده

من می‌دانم
که اندوه من برابر است
با اندوه سواری که صدای سم اسبش را
با صدای خرد شدن آهسته برگ‌ها
اشتباه می‌کند
با شب بویی
که تاریکی خود را از دست می‌دهد
با نارنجی
که تنها بر میز است
...

درخت‌ ِ‌ نارنج‌
پیراهنش‌ رابا‌ بهار‌
گُل‌ دوزی‌ کرده‌ است‌
بازکن‌ پنجره‌ را‌
نسیم‌ اوازِ‌ ان‌ را‌
منتشرمی‌ کند

دل به نارنج لبت بستم و چال گونه هات
یوسفم دیگر چرا من را به چاه انداختی؟

دلم یک باغ پُر نارنج...
دلم آرامشِ تُرد وُ لطیفِ صبحِ شالیزار...
دلم صبحی
سلامی
بوسه‌ای
عشقی
نسیمی
عطرِ لبخندی
نوایِ دلکشِ تار و کمانچه
از مسیری دورتر حتی؛
دلم شعری سراسر دوستت دارم،
دلم دشتی پُر از آویشن و گل پونه
می خواهد...!

نگرانم
پاییز دارد
به نارنج ها می رسد
اگر نیایی
تمام باغ
دق می کند...

* بهار به بهار/ در معبر اردیبهشت/ سراغت را از بنفشه‌های‌ وحشی گرفتم/ و میان شکوفه‌های‌ نارنج/ در جستجویت بودم/ در پاییز یافتمت/ تنها شکوفه ی جهان/ که در پاییز روییدی