اگر میدانستی؛ که چه اندازه تو در من باشکوهی! فقط شب ها به دیدنم نمی آمدی! اینجا شب ها؛ خیال، حکمرانی می کند روز بیا ملکه وجودم باش.
تو خلاصه ی تمام دلخوشی های عالمی! همینکه مینشینم و ناز موهایت را میکشم و میبافمشان به مهر؛ همینکه خود ِ خدا هم مینشیندو زُل میزند به این همه دلبرانگی ! همینکه میرقصی و میرقصانیم مستم میکنی؛ بی بوسه بی شراب! بعد تمام دوستت دارم هایمان شعر به شعر واژه...
لبخند سیاستمداران بر روی بیلبوردها لبخند بازیگران روی پیشانی سینما ها و لبخند تو در کیف پول کوچک من است لبخندها هرچقدر کوچکتر باشند، باشکوه تر میشوند و دلچسب تر
بیا پیر شدنی با شکوه داشته باشیم، بگذار که دنیا شاهد پیر شدنمان باشد، چه باک از این تماشاچی همیشه حاضر. بگذار که دنیا ارام ارام سالها را به ما بدهد و روزی ناگهان انها را پس بگید. بگذار پیرشدنمان را جشن بگیریم. بگذار عشق شاهد بلوغمان باشد، بگذار زمان...
آبان با شکوه من! فردای بعد از رفتنت با ته مانده های پاییز چه کنم؟!...
گاهی.... از عشق هم؛ باشکوه تر است بودن با کسی که خوب بلد است زخم هایت را ببوسد ...!
آدم‌ها در تلویزیون و نیز در فیلم و ادبیات برای ما رنگین‌تر، باشکوه‌تر، درک‌ناپذیرتر و کمتر از خود ما قابل فهم به‌نظر می‌رسند. به‌همین خاطر سعی می‌کنیم حرکات و شیوهٔ حرف‌زدن آن‌ها را تقلید کنیم تا ما نیز اندکی رنگین‌تر، باشکوه‌تر و غافل‌گیرکننده‌تر بشویم و با این‌کار خودمان را جعل...
از روزی که نامت ملکه ذهنم شد احساس میکنم جمجمه ام باشکوه ترین امپراطوری دنیاست...
