متن خاموشی

دیگر چیزی برای صحبت کردن وجود نداشت
تنها چیزی که مانده بود
"رفتن" بود

او کیست
که تلاش می کند
به خاموشیِ چراغِ آسمان
به بسیج کردنِ ابرهای جهان
به هاشورِ خانه های تقویمم...
«آرمان پرناک»

من به تلویزیون، نگاه
تلویزیون به من، نگاه...
ما
به خاموشیِ هم
خیره ایم !
«آرمان پرناک»

لب باز کن که برایت شعر سرایم
وگرنه خاموش می مانم تا ابد.
سهراب نظری.

سکوت و نگاه..
والا نت خاموشی..
نیایشگری.

گرچه من چون غنچه مُهر خاموشی به لب
نکهت گل می کند تفسیر، فریاد مرا

یک شعر بخوان ساز دلم کوک شود
یک ساز بزن سوز دل خاموش شود

دریای نگاهت، زیباترین نقاشی بهشتی دنیای تیر و تار زندگی ام است
هیچگاه این دو گوی شیشه ایت را از قلب عاشق من پنهان مکن
که به راستی خاموشی ابدی من فرا میرسد

تلاش برای ثابت کردن خود به دیگران کاری
پوچ بیش نیست
چرا که
گاهی یک رفتار سرد برای فهماندن به آدم ها کافیست
اینجاست که خاموشی؛
قدرت استتار کرده خود را نشان میدهد
بهنوش ولیزاده

امشب ، تن پوش تنهایی ام باش تا در خاموشی انگشتانم

نقش زلال تو روشن کند چراغ شب شعرم را...

ارس آرامی

ای ابتدا و آخر هر قصه و کتاب
رویای سایه پوش هراسان با نقاب
این روزهای بی تو مرا زخم می زند
گاهی بیابه خانه ی خاموشی ام بتاب

خورشید
برای زنهایی
با رویاهای شکافته
چگونه از نور
قصه خواهد بافت٬

همانها
که تمام شب را
با رازهایی سربه مهر
در قلبشان٬
به خاموشی گره زده اند

ما در کنار هم
ساکت ترین پرحرف عالم می شویم!
آغوشمان حرف میزند
چشمهایمان حرف میزند
دست هایمان...
زبانمان اما خاموشی اختیار میکند
تا فریاد صداقت
از زبان لمس شنیده شود!

در نیست راه نیست
شب نیست ماه نیست

نه روز و نه آفتاب،
ما بیرونِ زمان ایستاده ایم
با دشنه ی تلخی
در گُرده هایِمان.
هیچ کس با هیچ کس سخن نمی گوید
که خاموشی به هزار زبان در سخن است.
در مردگانِ خویش نظر می بندیم با طرحِ خنده...

نگاهت میکنم خاموش و خاموشی زبان دارد
زبان عاشقان چشم است و چشم از دل نشان دارد

با یادت جهان من آشوب است
در عشقت هوای مردن خوب است
خاموشی بهای عشق است !!!
میدانم...که برده ای از یادم
بی تابم که داده ای بر بادم...

بیا آب شو ...
مثل یک واژه در سطرِ خاموشی‌ام ...

تا زمانی که آتشی بشتاب ! -
شعله‌ور شو درونِ خاموشی

نگاهت میکنم خاموش و خاموشی زبان دارد
زبانِ عاشقان چشم است و چشم از دل نشان دارد

آری آری!
زندگی زیباست
زندگی آتشگهی دیرینه پابرجاست
گر بیافروزیش
رقص شعله اش
در هر کران پیداست
ورنه خاموش است
و خاموشی گناه ماست !...

راه خواهم افتاد
باز از ریشه به برگ
باز از بود به هست
باز از خاموشی تا فریاد...