جمعه , ۱۰ فروردین ۱۴۰۳
دوست داشتنِ تو!ریشه در کتاب های کهن دارد.پیامبر مهربانم!آیه های نبوتت را خوب می فهمم!همین که نگاهم می کنیرسالتت تمام شده ست. دوست داشتنت،دریایی است ژرف !یعنی می توانم غرق تو باشم!خوشدلم وُ،--چه خوشحال! دوست داشتنت،،،شبگردی های دو نفره استدر خیابان های تاریک و خلوت.وقتی دست هایتبا لهجه ای از مهردست های مرا می خواند. دوست داشتنت،،،زمان نمی خواهدبهانه نمی طلبد وُ، --مکان ندارد. دو...
گر که غم لشگر برانگیزد که حالم بد کندتا پرنده، تا که گل باشد به دنیا، خوشدلم...
نوبهار استدر آن کوش که خوشدل باشیکه بسی گُل بدمد باز و تو در گِل باشینقد عمرت ببرد غصه دنیا به گزافگر شب و روز در این قصه مشکل باشی...