دوست داشتنِ تو!
ریشه در کتاب های کهن دارد.
پیامبر مهربانم!
آیه های نبوتت را خوب می فهمم!
همین که نگاهم می کنی
رسالتت تمام شده ست.
 
دوست داشتنت،
دریایی است ژرف !
یعنی می توانم
غرق تو باشم!
خوشدلم وُ،
--چه خوشحال!

دوست داشتنت،،،
شبگردی های دو نفره است
در خیابان های تاریک و خلوت.
وقتی دست هایت
با لهجه ای از مهر
دست های مرا می خواند.

دوست داشتنت،،،
زمان نمی خواهد
بهانه نمی طلبد وُ،
--مکان ندارد.

دوستت دارم؛
وقتی که چشم هایت را می بندی
وقتی لبخندت
به بامِ آسودگی هایم پر می کِشد
وقتی روسری ات را به باد می سپاری
وقتی به خلوت تنت؛
میخوانی ام!

دوست داشتنت،
شعری است بلند
در قوافی ی دفترم!
دوست داشتنت هم؛
دوست داشتنی ست!

فرصت دوست داشتنت
چقدر،،،
--کوتاه ست!




سعید فلاحی (کوردستانی)
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
زانا کوردستانی