شنبه , ۸ اردیبهشت ۱۴۰۳
هرگز نمی توانگل زخم های خاطره ای را ز قلب کَند که در این سیاه قرنبی قلب زیستنآسان تر است ز بی زخم زیستن......
از ما گذشتباید به ابرها بیاموزیمتا از عطش گیاه نمیرندباید به قفل ها بسپاریمبا بوسه ای گشوده شوندبی رخصت کلید......
من خسته نیستمدیریست خستگی امتعویض گشته است به درهم شکستگیمن خسته نیستمدرهم شکسته اماین خود امید بزرگی نیست؟...
بنگر چگونه دست تکان می دهمگویی مرا برای وداع آفریده اند!خنجر شکستدر لای کتف منمویت کلاف دودبدرود!...
لیلیبی مرز عشق بازی کنبی خط و خال باشبا من بیا که خوب ترینمبا من که آبروی عشقمبا من کهشعرمشعرمشعرموای.... در من وضو بگیرسجاده ام ، بایست کنارمرو کن به من که قبله ی عشاقم آنگه نماز رابا بوسه ای بلندقامت ببند لیلیبا من بودن خوب استمن می سرایمت...
هر رهگذر ز روی تو بگذشت و دور شدجز من که سالهاست کنار تو مانده ام...
.ای معشوق ای محالِ صادق؛ممکن شو ؛شانه هایم عطش بوسه های تو را کم دارند ؛ غافلگیرم کن ... ️️️...
