پنجشنبه , ۱ آذر ۱۴۰۳
تا بتوانی، ز خلق، ای یار عزیز!دوری کن و در دامن عزلت آویز!انسان مجازیند این نسناسانپرهیز! ز انسان مجازی، پرهیز!...
با آن همه نیاز کهمن داشتم به توپرهیز عاشقانه من ناگزیر بودمن بارها به سوی تو بازآمدم ولیهر بار دیر بود ......
کافر باشد که با لب چون شکرتامکان گنه یابد و پرهیز کند......
