متن پروانه عاشق

پروایِ آتش از تبِ عشقت ندارم
پروانه ام؛ چیزی جز این عادت ندارم
گفتی برو از پیشِ من راحت ندارم
گفتم به جز وصلِ تو من حاجت ندارم

در خیال تو شبی تا به سحر سوختمی
همچو شمعی که در آتش به شرر سوختمی

آتش عشق تو در سینه چنان شعله کشید
که چو پروانه در این شوق و خطر سوختمی

چشم مستت چو به جادو دل من را می‌برد
در تب هجر تو هر لحظه دگر سوختمی...