متن اشعار علی مولایی

به کام کدام فرهاد است
شیرینی نگاهت
که باهرنظر
تلخ می کند
کام چشمانم را


علی مولایی

سوگند به آفتاب
که در حصار آغوشت
جز به افق چشمانت
بیدار نخواهم شد
بگذار
خروس سحر
بانگ بزند
رسوائی ام را



علی مولایی

کوچه های پیراهنت را
بیراهه می روم
تا در زندان آغوشت
به حاشیه کشیده شود
حرفهایمان




علی مولایی

رایحه ی حضورت
پرمیکند مشامم را
آن هنگام
که دررؤیا هایم
دستهایت را
حمایل می پندارم
برگردنم



علی مولایی

دلبر
عشوه گرِ
غمزه فروشی دارم



به گلستان
ندهم گوشه ی
آغوشش را



علی مولایی

تو در کنج دلم
بنشین
که من بر این خراب
آباد


کسی را غیر تو
اینجا
رهش هرگز نخواهم
داد



علی مولایی

آغوشت را
چگونه روزه بگیرم
وقتی عسل چشمانت
دهان نگاهم راآب می اندازد
ومن
پنهانی قورت می دهم
طعم نگاهت را


علی مولایی

موسیقی بیکلام نگاهت را
در کدامین پرده می نوازی
که پلک ها
در انجمن چشمانت
می رقصند


✍ علی مولایی

حسادت میکم
به شعر های
که هنگام نوشتن
تورا
زمزمه
می کنند



علی مولایی

از نردبان شب
پله پله پائین می آیند
درد هایی
که آشیان کرده اند
در شب هایم


علی مولایی

حسادت میکم
به شعر های
که هنگام نوشتن
تورا
زمزمه
می کنند



علی مولایی

ای جمعه چرا
سرت به زانوست
مگر


چون من
تو هم ازنگار خود
دلگیری



علی مولایی

تو
همان جمله ای هستی
که هیچ وقت
نمی نویسمت
تا غیر ازخودم
کسی تورا
نخواند



علی مولایی

به بیشه زار و نیستان
چنین نکرد آتش



که خنده ی نمکین تو
برجراحت دل



علی مولایی

امشب ای
دلبر شیرین لب من
کوته کن

قصه را
هرچه که خواهی زپس
بوسه بگو


علی مولایی

ازجیب اندوه
سر برنمیدارد
پدری
که چشمهایش
پشت پرده ی شرم
پاشویه می کند
اندوه نورس را



علی مولایی

بوسه هایت
آخرین طبیب است
به بهانه ی عیادت بیا
چیزی نمانده است
که ازدهان بوسه هایت بیفتم



علی مولایی

پنهان کن ترس را
برگودی سینه ات
مرا به بازویت بپیچ
ازسرخواب پریده ام
ترس زیردندانم میلرزد



علی مولایی
سپکو

زلف تو
برشانه می لرزند
مرا درسینه
دل

بی گمان
بند است برزلفت
دل حیران
من

علی مولایی

به بغض شهریار سوگند
برثریای نگاهت
چنان آشفته ام
که پشت خیزاب ها
لبخوانی می کنم
بغض ماهی را




علی مولایی

درد های خمار
زیر پوستم
خمیازه می کشند
آن هنگام
که داروهای تازه کار
خون رگهایم را
می مکند



علی مولایی

دردهای تازه
زیر پوستم می دوند
رگ به رگ
خمیازه می کشد خونم
از
خماری
دردها




علی مولایی

گوشه نشینی ام را
مپرس
گیر کرده ام
به گوشه ی نگاهی




علی مولایی

شعر اندامت را
از حفظم
و مدام
از کتاب تنت
لبخوانی می کنم
داستان سینه ات را




علی مولایی