شعر کوتاه غمگین

چگونه می شود؟
در وجود من برای ابد مانده ای و
اما عمرت چون گل و پروانه بود!




شعر: رفیق صابر
ترجمه: زانا کوردستانی

چگونه نبودنت را تحمل کنم؟!
وقتی که تمام زندگی
یک سره چشم انتظار آمدنت بودم.




شعر: رفیق صابر
ترجمه: زانا کوردستانی

چه بسیار دلتنگتم، ای مادر!
بی تو در این غربت،
از دو وطنم دور افتاده ام،
اگر که اینجا بمیرم،
نه بوسه های تو را می بینم و
نه قبرستان کردستانم را...





شعر: علی پاکی
ترجمه به فارسی: زانا کوردستانی

سکوت سرد اتاق را نمى شود
با نور پر کرد
مگر به تبسمى
کرشمه ى چشمى
و دستى که هواى اتاق را
نقاشى کند
حجم سفید را
هیچ قطره ى اشکى
نمناک نمى کند...

.....

امیر برغشى

من دخترک
چهار ساله ی
پالتو قرمزی کولی ام.
که سر خیابان مولوی،
همراه با مادرم به گدایی مشغولم.








شعر: هیوا قادر
برگردان به فارسی: زانا کوردستانی

انتظار یعنی نگاه خسته ی مردی در گوشه ی کافه،
با فنجان قهوه ای سرد و شعری ناتمام
که به نقطه ی نامعلومی خیره مانده است

تو امید باطل زندگی ام بودی
که دور از من،
ضربان قلبم را از پا انداختی،
قلبی که با پایت،
برهنه به سوی تو روان می شد.




شعر: روژ حلبچه ای
ترجمه: زانا کوردستانی

در را باز میکنم
پنجره را باز میکنم
احساس اسارت اما
رهایم نمیکند
این خانه را انگار
از آجرهای یک زندان ساخته اند

غنچه ای بر لب باغچه،
تنهایی اش را
گریه می کند...





رها فلاحی

در وقت برگریزان پاییز
مابین درختان محتضر،
مرگ عزیزانم را می بینم!










شعر: دریا هورامی
ترجمه: زانا کوردستانی

انتظارم،
بوی سیگارهای زر گرفته...
و روزهای تلخِ نیمه سوخته
میان بغض خاموشت وول می خورد.
...
--خط خطی های من،
حزن بی پایان خانه ست!


زانا کوردستانی

قسم به باران
که من هم برای تو باریدم
در روزهایی که ابری در آسمان نبود.

از نردبان شب
پله پله پائین می آیند
درد هایی
که آشیان کرده اند
در شب هایم


علی مولایی

بعد تو
به هر سوی نبودنت می نگرم،
محتاج می شوم که به خود بنگرم و بفهمم،
من با چه اعجازی کماکان زنده ام؟!






شاعر: نظیر تنها
مترجم: زانا کوردستانی

آنهایی که مدعی اند
فقط غروب ها، زمین تاریک می شود،
ایمان دارم، هرگز عزادار از دست دادن عزیزی نشده اند.






شاعر: نظیر تنها
مترجم: زانا کوردستانی

دوباره غروب
دوباره نگاهی منتظر
دوباره نیامدنها
دوباره ...
آه از تکرار این تکرار ها
و سکوت و سکوت
کاش !
بودی و غروب نمی شد
خورشید آروزها


بادصبا

دلم گریست
وقتی دیدم
که چگونه به بهایی ناچیز
هم آغوش مرداب می شود
نیلوفر
رضاحدادیان

دکمه های زندگی را باز می کنم؛
و در می آورم این پیراهن گشاد را.
***
آه،،،
--زندگی به ما نمی آید!





زانا کوردستانی

در بهانه ی تو می گرید
بهارِ خفته در آغوش پیراهنت
آویخته از چوب رختی
حقیقت عریانی ست
تو باز نمی گردی

در این عصر کِش دار
با این زوزه یِ
باد مشرقی گلاویزم
وای پنجره
اندوه نبودش مرا می کُشد...
رویاسامانی
۱۴۰۲/۴/۱

آمدم، کنارت نشستم،
من دلم تنگ بود
و تو، قبرت.


شعر: وریا امین
ترجمه: زانا کوردستانی

میان تاریکای یک کوچه ،
ماه می گرید،
بر جنازه ی دراز کشیده ی دخترکی!



شعر: روژ حلبچه ای
ترجمه ی اشعار: زانا کوردستانی

رفتی وُ
همکلام در و دیوار شده ام!
***
اتاقم؛
پریشانی هایم را
--خوب می فهمد!







زانا کوردستانی

آه ای روزگار!
لحظات بدت
بر ریل دلم
قطار شده اند...




-لیلاطیبی (رها)