متن برگردان: زانا کوردستانی

یافتمش!
نه معدن قارچ و دمەلان!
بر آورده کردم،
رویاهای شیرین کودکان را نه!
رد پایش را گرفتم،
دزد کفش نمازگزاران مسجد را نه!
بلکه قبر گم شده ی سربازی را
در آن سوی سه گوشه ی جهان!



شعر: سوران ندار
ترجمه: زانا کوردستانی

هر روز
آدمی را به هلاکت می کشاند،
زمانه!


شعر: سوران ندار
ترجمه: زانا کوردستانی

بی سواد بودند
تمام عشاق نامدار جهان!



شعر: سوران ندار
ترجمه: زانا کوردستانی

از گل سر شاخه ی درختان
کینه دارد،
همه ی فرمانروایان ستمکار...




شعر: سوران ندار
ترجمه: زانا کوردستانی

همه ی عاشقان جهان
حجله ی عشق خود را آذین بستند،
فقط من نتوانستم!
چرا که در آن زمان،
مشغول سرودن شعری برای تو بودم.


شعر: سوران ندار
ترجمه: زانا کوردستانی

گر به هر سرزمینی گذرت بیافتد،
بوی خاک وطن من،
به مشامت خواهد رسید.



شعر: سوران ندار
ترجمه: زانا کوردستانی

شهری نوین بنیان خواهم نهاد
که نه جنگ در آن جای بگیرد
و نه گرسنگی و نه غم...


شعر: سوران ندار
ترجمه: زانا کوردستانی

برف که سپید نبود،
انفال به آن سپیدی بخشید!
شب که سیاه نبود!
برادرکشی آن را سیاهپوش کرد...


شعر: سوران ندار
ترجمه: زانا کوردستانی

انفال آمد و
عاشقی را از یاد بردم.
و برگه های سپید را با اشک پر کردم...



شعر: سوران ندار
ترجمه: زانا کوردستانی

صدای آمدن پاییز می آید
براستی چند برگ و گل
از شاخه و شاخسار خواهند افتاد و
به زیر خاک خواهند رفت؟!


شعر: سوران ندار
ترجمه: زانا کوردستانی

آسمان را
با موشک های کاغذی بچه ها هم
غصب خواهد کرد،
جنگ...



شعر: سوران ندار
ترجمه: زانا کوردستانی

لوله ی تفنگ ها را گلدان خواهم کرد،
خاکسترهای بجای مانده از جنگ ها را
برای کودکان سرزمینم
به جوهر تبدیل خواهم کرد،
تا در دفترهایشان مشق کنند.


شعر: سوران ندار
ترجمه: زانا کوردستانی

در برگ ریزان، کودکی می گرید،
نامش زمستان است!
در یخبندان، صدای پای دختری به گوشم می رسد،
نامش بهار است!
در میان گلزارها، صدای بانویی را می شنوم،
نامش تابستان است!
در زیر تابش و گرمای شعله های آفتاب،
صدای ناله های زنی شوهر مرده را می شنوم،
نامش...

شاخه ای گل نرگسم
در دستان کودکی فقیر،
عطر نوروز از من برخواسته!



شعر: ناصح ادیب
ترجمه : زانا کوردستانی

دخترک بهار است،
که پیراهنی از گل نرگس به تن کرده...
نوروز!


شعر: ناصح ادیب
ترجمه : زان کوردستانی

آخ که چه تلخ است،
روایت دراماتیک انفال!
نه با شعر توانش شرح داد
نه با مقاله و سخنرانی...
انفال زخمی ست کاری،
بر پیکره ی وطن.


شعر: ناصح ادیب
ترجمه : زانا کوردستانی

بعد از فاجعه ی انفال
در بیابان عرعر درخت هایی رویید
که نه درخت خرما بودند و
نه درخت بلوط!
درخت های سرخی روییده
از خون و استخوان و اجساد انفال شده ها...


شعر: ناصح ادیب
ترجمه : زانا کوردستانی

لنگە دمپایی سبز
که نه مزه ی خیار می داد و
نه طعم زندگانی!
مبدل شد به تابوت مرگ
برای دخترک گرسنه و بیچاره.


شعر: ناصح ادیب
ترجمه : زانا کوردستانی

لبخند زیبای کودکی ست،
بر صورت چشمه...
تابش ماه!



شعر: ناصح ادیب
ترجمه : زانا کوردستانی

دور و دراز شد،
همچون روزگاران خیلی دور...
دیدار تو!


شعر: ناصح ادیب
ترجمه : زانا کوردستانی

نمی تواند سر بلند کند،
درخت زرد آلویی ست شرمگین...
آن زن زیبا!


شعر: ناصح ادیب
ترجمه : زانا کوردستانی

شعری ست کوتاه
نشسته بر گل های پیراهن زنی...
پروانه!


شعر: ناصح ادیب
ترجمه : زانا کوردستانی

در جستجوی ماه بودم
که دیدم افتاده است درون رودخانه،
یک شب!


شعر: ناصح ادیب
ترجمه : زانا کوردستانی

راه های مالرو را در پیش گرفته اند
برای لقمه ای نان،
کولبرها!



شعر: ناصح ادیب
ترجمه ی اشعار: زانا کوردستانی