بیو نمک

بس نمک‌، بر سینه‌ام، پاشید و رفت
بر سرِ من، گردِ غم، پاشید و رفت

داشتنت زخم و اینکه هرگز قسمتم نمیشوی نمک است

ای کاش بجای دلم
دستم را میشکستی که نمک نداشت

این نمکدانِ‌خدا
جنس‌عجیبی‌دارد
هرچقدرمی‌شکنیم‌باز‌نمک‌ها‌دارد...

تکه ای نان
کمی نمک
گرسنگی برد
برکت سفره را

همیشه برای زخم هایمان
نمک
نذر امام زاده کرده ایم

بی صورت او مجلس ما را نمکی نیست...!

لبِ تو/نمک.../نمی چسبد، بی تو/گیلاس