متن گیلاس

انتظار به سر رسیدن
مثل رسیدن درختان گیلاس ته ِباغِ
نرم و شیرین و آبدار
گیلاس را گفتم
یا بوسه را....

پا به پای ارغوان ها بیا
دست در دست گیلاس ها شکوفه بزن
ما هم دلمان بهار میخواهد

مصطفی فروتن

دو سرخی براق در جهان،
یکی لب های تو و دیگری گیلاس،
یکی دلچسب فصل عشق،
دیگری گوشواره ی باغ شعر...
مهدی بابایی ( سوشیانت )

بهار آمد، شکوفه شد پدیدار
گیلاس، با لبخندِ دلنشین، شد نگار

عطرِ شکوفه، در هوا پیچید
و جانِ عاشقان، به شور و نشاط رسید

درختان گیلاس، غرق در زیبایی
بهاری دیگر، با طراوت و شادکامی

چشمانِ من، خیره به شکوفه ها
قلبم، پر از امید و آرزوها

گیلاس، نمادِ عشق...

دو سرخی براق در جهان،
یکی لب های تو، و دیگری گیلاس،
یکی دلخواه عشق، و دیگری دلخواه هوس...
مهدی بابایی ( سوشیانت )

بهار را دوست می دارم
ولی گیلاس را؛ بیشتر
و عشق را پاس می دارم
ولی احساس را؛ بیشتر شیما رحمانی

مویش را بلند کرده، قد و بالا و لباسش همچنین
سرمه ی چشم، خط لب، تیر و کمانِ ابرویش همچنین
بخت من اما به کوتاهی عمر گیلاس های روی لباسش میرسد! وقتی باید باشد و ندارمش..

مأوا مقدم

هر چیزی
باید سر جای خودش اتفاق بیفتد،
قبول داری؟
مثلاً تگرگ، باید اردیبهشت را به دلواپسی بکشاند،
گیلاس، جایش، چلّه مرداد است...
برگها باید وسط مهر،
با رویی زرد و نارنجی، بریزند
روی سنگفرش خیابان،
شب یلدا، پرده را که میزنی کنار،
باید برف را ببینی که بی صدا...

سرتاسر باغ
گیلاس ها در برف ،
کابوس زن بیوه

‏از گیلاس توقع نداشتم گرون شه.
پدرسگ یه زمانی از تو به عنوان گوشواره استفاده میکردیم هوا برت داشته؟؟

چه می‌دهد به من این جان زیبای گندمی ؟
شیهه ظریفی از خنده
که مادیانی از دشت‌های خاطره
روانه می‌کند به امروز و می‌آرایدش به رویا
در فردا
بانوی رنگ‌ها
گیلاس‌ها
جگر ِ چلانده‌ی مرا ارمغانت کرده‌اند
و تو سیب دلم را که گاز بزنی
شعری از آن بر می‌آید...

می دانی زیباجان !
هرگز از باغ گیلاس
برای تو یک مشت گیلاس نچیده ام
هرگز با هم در اتوبوس نخندیده ایم
به صدای خرخر خواب پیرمرد بغل دستی

می شود رفت لب دریا و
تو را دنبال کرد
هی ترا دنبال کرد و
با چوب اسم تو را بزرگ...

لبِ تو/نمک.../نمی چسبد، بی تو/گیلاس