تنهایی جنگلی بکر است تاریک و آکنده از بوفِ خاطره بیآغوشِ خورشید برگ به برگِ تقویم دلت به حالِ خودت میسوزد میسوزد اما آتش نمیگیری میسوزد و تمام نمیشوی...
