متن شکست عشقی

دل
نازم دلی که دل به دل این و آن نشد
در دل نشست و خوار دل دلستان نشد

دل می دهی اگر به دلم درد دل کنم
واگویه های آنچه که از دل عیان نشد

دل دل نکن عزیز دلم! دل نمی شود
آن دل که لایق دل صاحبدلان...

دوست داشتن کسی که دوستت ندارد، تنها گناهی است که در ازاش تو را به جهنم نمیبرند بلکه جهنم را به دنیایت می آورند ...!

وقتی هزار بار تلاش کردی و هنوز هیچی از اون دل، از اون رابطه، از اون رؤیا درنیومد…
وقتی هر چی ساختی، یکی با بی‌تفاوتی خرابش کرد…
وقتی حرفات شنیده نشد، اشکات پنهون موند، و وجودت فقط بود برای روزای خالی طرف مقابل…

اون‌جاست که می‌فهمی:
بعضی جنگا، قهرمان نمی‌خوان....

ما همانیم که تو پنداشتی
و تو آن نیستی که خانه دل ارزانیت داشتیم

با تَرَک دلم چه باید کرد
آن هنگامی که تو از پنجره دلم پرواز کردی

گویی سلام تو قایم باشکی بود و من ندانستم
که روزی میبایست تسلیم خداحافظیت شوم
واین اوج لامروتی قصه دلباختگیست

نمی‌دانم مادرم چگونه تاب آورد…
هشت سال چشم‌انتظاری، هشت سال بدرقه‌های بی‌پایان،
هشت سال دل‌سپردن به خبری از پدر…
او هر بار با دلی لرزان، اما صورتی آرام، پدر را راهی می‌کرد
و من حالا با هر بار رفتنت، فرو می‌ریزم.

می‌گویند جنگ فقط آنجاست که گلوله‌ها می‌بارد،
اما من...

گر تو عروس شوی جای من در مراسمت خالیست ...
اما تو در مراسمم بیا
طعم حلوای مادرم عالیست :

"نا رفیق"
خیانت همچون زهر است که آرام در قلبت می‌چکد، بی آنکه لحظه‌ی ریختنش را ببینی. روزی به حرف‌هایش ایمان داشتی، به خنده‌هایش، به قدم‌هایی که کنار هم برمی‌داشتید. اما حقیقت همچون پرده‌ای کنار رفت و نشان داد که آن اعتماد، فقط سرابی بود در بیابانِ دوستی.

خیانت نه...

خیانت رفیق

تو، سایه‌ای بودی که به خورشید سوگند می‌خورد،
و من، در آرامشِ نور، نامت را چون دعایی بی‌پایان زمزمه می‌کردم.
اما باد آمد، پرده‌ها کنار رفتند،
و دیدم که خورشید دروغی بیش نبود—
و سایه، از آنِ دیگری بود.

ردپای دوستی‌ات را در خاک حک کرده بودم،
اما...

عاشق خسته، سایه‌ای است در امتداد غروب، گام‌هایش بر سنگفرشِ تنهایی بی‌صدا می‌لغزند.

چشمانش آسمانی است که باران را از یاد برده، اما هنوز در خود, ابر دارد. دلش آتشِ کم‌سویی است که شعله‌هایش را باد با خود برده، اما هنوز گرم است...

او عشق را نه در فریاد، که...

تنها چیزی که هیچ وقت طعمش عوض نمیشه جداییه؛همیشه تلخه

چون که از آواره گی مقصود جز آشوب نیست
حال ما افسرده تر ، از حال آن محبوب نیست!

رفت شادی های ما بر باد و در کنج قفس
بلبلی شوریده را آواز هم مضروب نیست

گفت لیلی حرف دل ، مجنون به راهش جان نهاد
حیف شد در عصر...

گاهی
در چالشِ یک شکست
امّید رهایی هست...

همه ما یک روز
یک جایی، با یک اتفاق
تمام وجودمان را از دست داده ایم
بی آنکه قلب هایمان از تپش بایستد.

دست بردم به شاخه‌ای ارزان ریشه اما به استخوانم بود
تیغ برگش برید دستم را عشق زخمی‌ترین زبانم بود

هرچه کردم عبور ممکن نیست از گذرگاه چشم‌هایی که
با نگاهی شبیه تردیدند مثل آیینه‌های تکه تکه

سایه‌ای مانده از تو در راه است
پشت هر پنجره تماشاگر
مثل شعری که...

با ترکش چشم خود هلاکم کردی
چون گمشده‌ای به زیر خاکم کردی
گمنامم و کو ز من دگر نام و نشان
یعنی چو شهید بی پلاکم کردی.

گـاهی اونقـدر بـد دلت مـیشکنه
که حتی!
نـای اعتراض هـم نـداری
فقـط
نگاه می کنی و
بیصدا میروی

اورفته است وروی دلم پا گذاشته
حالا مرابه حال خودم وا گذاشته

آنکه همیشه از من و از عشق میسرود
این بار پشت جمله اش اما گذاشته..!!!

شیرین شدم در عالم عشقش ولی چه تلخ
من را میان خاطره تنها گذاشته

ازهرم عشق چیز زیادی نمانده است
جزاینکه روی شیشه...

خیلی تلاش کردم بفهمم کی هستم، اما آخرش فهمیدم هیچی نیستم، حتی دوستانمم دیگه منو باور ندارن... من یک قهرمان پوشالی بودم!

من از تبار عشقم و داغ دل دیده ام
چگونه شرح دهم زِ عشق خیر ندیده ام
گویند که عشق می مست ناب است وبس
می مست ناب هیچ، تلخی اش چشیده ام
جز عشق تو عشق دیگر ی ندیدم چون
از برای تو کور گشت دل و دیده ام...

ششدری گشتم وصد تاس به نردم ندوید
روزگاریست که محتاجم وصدجهد،به کامم نکشید
هرچه کردم نگشودبخت زاخم اش گرهی
این چه بودم گنهی بازسزایم چه کشید
انقدر سخت گرفته به صدکینه و ابرام مرا
که یقینم شده تارحل تنم، اوبه تفرج نخُلید
من نه نرادم ونه کاوه چرمینه درفش
تابه...

میگفت کو تا جداییمون
ولی، آخر سرم اومد
من از هرچی که ترسیدم
ببین آخر، سرم اومد
با پاهای خودش میرفت
با چشمای خودم دیدم
که روزای بدم رفت و
روزای بدترم اومد
رفت که رفت که رفت که رفت که رفت
مونده واسم این چشای خیس
قلب من بفهم...

آسان به تو دل دادم و نشناخت دلت

قدرِ دلکم را؛ چه بگوید به تو دل؟

از گلی که نچیده ام
عطری به سرانگشتم نیست
خاری در دل است!