متن حسن سهرابی

نبرد

هوا بس ناجوانمردانه سرد است


غزلها با رباعی در نبرد است



در این بازار سرد شاعرانه

دلم تنها اسیر کوه درد است


حسن سهرابی
sohrabipoem

وقتی که ستم حک شده در مغز هزاری

باید که از آن وسعت فریاد بترسی


تا فهم تو در باطن این خشم نباشد

باید که از آن وحشت صیّاد بترسی

حسن سهرابی sohrabipoem

این عالم بی جان ما،با تو چه زیبا می شود

با بودنت همراه ما،دنیا تماشا می شود


این درد بی درمان ما وپرده افکار ما

اندر خیال ما و من همرنگ رویا می شود

دیشب دل من هوای آن میکده داشت

با باده و می قرار یک شبه داشت


با آن دف و سنتور وناز رُباب

تا صبح سحر اِعجاز حنجره داشت

و شاید تو نمی دانی که دلتنگم

بدون تو اسیرِ مکر و نیرنگم

و دلتنگ از همه روزهای بی رنگم


و شاید تو نمی دانی که حیرانم

بدون تو چنین غمگین و گریانم

و حیران از همه عصیان انسانم


و شاید تو نمی دانی که بی تابم

بدون تو کویر...

دیشب

دیشب دل من هوای آن میکده داشت

با باده و می قرار یک شبه داشت


با آن دف و سنتور وناز رُباب

تا صبح سحر اِعجاز حنجره داشت

شاعر:حسن سهرابی

طایفه جهل

این طایفه جز جهل ندارند نشانی

جز فاجعه و درد ندارند مرامی


اینان که چنین غرق تماشای سکوتند

در جامعه جز فقر ندارند پیامی

حسن سهرابی sohrabipoen

حلقه

در میان حلقه های بیشمار زندگی،

حلقه ای از زلف یار

مهربانم آرزوست.

حسن سهرابی

سایه

نزدیکتر از سایهٔ خود من به تو بودم

امّا،

دیوانه شدم چون که تو را

با غمِ بسیار بدیدم.

حسن سهرابی

کوی یار

خوش آن ساعت که من در کویِ یارم

برآرم نغمه ها من با سه تارم


اگر چه اینچنین من بیقرارم

بجز پیمان او در دل ندارم

حسن سهرابی

یادِ یار

اگر یادت برایم یار باشد

دلت با این دلم غمخوار باشد



عجب دردی است که با این بال پرواز

دلِ من در غمِ پرواز باشد

حسن سهرابی

شاعر دیوانه

این شاعِرِ دیوانه که دِل خون شده است

دیر گاهی است اَسیرِ دِلِ مجنون شده است


قطره اَشکی که گریخته است ز جهان کلمات

اِشتباهی نصیبِ منِ محزون شده است

حسن سهرابی

چشمانِ فلک

چشمانِ فَلَک کور شود


گَر نتواند،


این عشقِ میانِ

من و آن یار ببیند

حسن سهرابی

ریاکار

آن یار که می گفت که دیوانه ما بود

مجنون و گرفتار و در بند جفا بود


بیهوده ببستم دلم را به وفایش

ابلیسه ریاکار و فرزند خطا بود

حسن سهرابی

دل پوشالی

از عشق چه می دانی؟ از دیده چه می خواهی؟

در عالم هوشیاری اینگونه پریشانی.

با این همه بیماری در عالم طوفانی

با این دل پوشالی سرمست و غزلخوانی.

با این همه حکمرانی در عالم ربانی

با این غم پنهانی اینگونه تو حیرانی.

در عشق چه می جویی....

چه کنم

چه کنم تو را که دیوانه ای

ز بهر می عاشق میخانه ای


دل زتو من هیچ نَبُرَم ای رفیق

گر چه تو خود رفیق هر خانه ای

حسن سهرابی

نبرد

هوا بس ناجوانمردانه سرد است


غزلها با رباعی در نبرد است



در این بازار سرد شاعرانه

دلم تنها اسیر کوه درد است


حسن سهرابی

دیوانه تو

دیوانه چو من باشد دیوانهٔ آن چشمت

با این همه بی خوابی همراهِ با حسرت

چشمان تو را دیدم دست و دلِ من لرزید

با این همه زیبایی اینگونه دلم ترسید

دل خانه خرابم کرد آشفته خیالم کرد

از بودن من بی تو اینگونه جوابم کرد

بگذار بِگِریَم...

بی وفا

بی وفا غم در دل و دینم گذاشت

گریه هادر چشم رنگینم گذاشت


آنهمه مهر و وفا کردم ولی

دشنه ها در قلب خونینم گذاشت

حسن سهرابی

تو آمدی

تو آمدی خاطره شد......اینهمه غصه و بلا

حافظه ام ضابطه شد.....در پس این همه خطا


تو آمدی فاصله شد....میان فتنه و وفا

دافعه ام جاذبه شد......برای آن مهر و صفا

روی تو

از روی تو بیرون نبرم دیده خود را

آن دیده رنجدیده و ترسیده خود را


از کوی تو بیرون نبرم نیمه خود را

آن نیمه فرسوده غمدیده خود را

حسن سهرابی

ستم

وقتی که ستم حک شده در مغز هزاری

باید که از آن وسعت فریاد بترسی


تا فهم تو در باطن این خشم نباشد

باید که از آن وحشت صیّاد بترسی

حسن سهرابی

طایفه جهل

این طایفه جز جهل ندارند نشانی

جز فاجعه و درد ندارند مبانی


اینان که چنین غرق تماشای سکوتند

در جامعه جز فقر ندارند پیامی

حسن سهرابی

و شاید تو نمی دانی که دلتنگم

بدون تو اسیرِ مکر و نیرنگم

و دلتنگ از همه روزهای بی رنگم


و شاید تو نمی دانی که حیرانم

بدون تو چنین غمگین و گریانم

و حیران از همه عصیان انسانم


و شاید تو نمی دانی که بی تابم

بدون تو کویر...